Oorzaken ADHD

Er is nog altijd twijfel of ADHD nou wel echt bestaat en of het geen fictieve ziekte is. Steeds vaker klinkt het nogal ontmoedigende verwijt dat ADHD te wijten is aan het falen van het onderwijssysteem en dat de symptomen veroorzaakt worden door onze moderne manier van leven. Het is een feit dat de afgelopen 15 jaar de kennis over de oorzaken van ADHD enorm toegenomen is.

ADHD – een neurobiologische aandoening

Vandaag de dag is er voldoende wetenschappelijk bewijs dat ADHD wordt veroorzaakt door een onderliggende neurobiologische stofwisselings- en functionele stoornis in de hersenen. Tijdens een onderzoek van mensen met ADHD werden er significante afwijkingen in het neurotransmittersysteem in de hersenen vastgesteld. Dergelijke afwijkingen worden veroorzaakt door een verstoring van het evenwicht tussen de neurotransmitters dopamine en noradrenaline, die een belangrijke rol spelen bij de overdracht van prikkels in de zenuwcellen. Als deze neurotransmitters niet in balans zijn, leidt dit tot een gebrekkige informatieverwerking in de aangetaste delen van de hersenen.

Bij mensen met ADHD worden met name die delen van de hersenen aangetast die verantwoordelijk zijn voor de controle en coördinatie van de informatieverwerking. Dit heeft een negatief effect op het concentratievermogen, de perceptie en de impulscontrole van de persoon met ADHD.

Wat gebeurt er in de hersenen?

1 / 4

Verstoring van de balans tussen neurotransmitters in de hersenen

Bij mensen met ADHD treedt een verstoring van de balans tussen de neurotransmitters dopamine en noradrenaline op. Deze zogenaamde neurotransmitters zijn belangrijk voor de informatieoverdracht in de zenuwcellen. Mensen met ADHD hebben niet genoeg dopamine in de ruimte tussen twee zenuwcellen (synaptische spleet).

2 / 4

Verstoring van de informatieoverdracht in de hersenen

Door een gebrek aan dopamine in de synaptische spleet is de informatieoverdracht tussen de zenuwcellen verstoord.

3 / 4

Prikkels kunnen niet voldoende worden gefilterd

Daardoor kunnen prikkels slecht worden gefilterd. Dit leidt tot voortdurende overstimulatie of een zintuigelijke overbelasting in de hersenen. Er kan vaak geen onderscheid worden gemaakt tussen belangrijke en onbelangrijke indrukken.

4 / 4

De ADHD-symptomen ontwikkelen zich

Door de continue overstimulatie van de hersenen, staan kinderen met ADHD onder constante druk of spanning. Ze hebben bijvoorbeeld moeite zich te concentreren of ze vallen op door hun hyperactieve en impulsieve gedrag.

ADHD: de rol van de genen

In sommige families komt ADHD in clusters voor, waardoor aangenomen kan worden dat er genetische aanleg is voor de aandoening. Ongeveer 50 procent van de kinderen met ouders met ADHD, hebben deze aandoening ook. Middels diverse onderzoeken uitgevoerd bij tweelingen kon het vermoeden worden bewezen dat de genen (mede) bepalen hoe vatbaar iemand is voor de ontwikkeling van ADHD.

Genetische belasting leidt tot de vastgestelde neurobiologische stofwisselingsaandoening. Andere sociale omgevingsfactoren spelen ogenschijnlijk ook een rol bij de daadwerkelijke manifestatie van ADHD.

Sociale omgevingsfactoren en ADHD

Of en in welke mate ADHD zich manifesteert, hangt af van een aantal psychosociale factoren. De levensomstandigheden van een kind kunnen een grote impact op de aandoening hebben. Negatieve effecten kunnen o.a. bestaan uit een gebrek aan regelmaat en structuur, een gebroken gezin of een hoge mediaconsumptie. Er wordt over het algemeen aangenomen dat ongestructureerde of onvoorspelbare levensomstandigheden de symptomen kunnen veroorzaken of versterken bij kinderen die het risico lopen om ADHD te krijgen.

Daarnaast kunnen de volgende factoren ADHD bevorderen:

• Vroeggeboorte
• Alcohol-, nicotine- en drugsgebruik tijdens de zwangerschap
• Gebrek aan beweging