Behandeling van ADHD: Fabels en feiten

Het is een feit dat bij kinderen met ADHD de stofwisseling in de hersenen is verstoord en dat de neurotransmitters dopamine en noradrenaline in disbalans zijn. Deze verstoring is waarschijnlijk genetisch. De ziekte wordt dus niet veroorzaakt door een slechte opvoeding. Het is echter waar dat de symptomen kunnen worden versterkt door ongunstige omstandigheden en opvoedmethoden. Professionele training voor ouders kan daarom een belangrijk onderdeel van de behandeling van ADHD zijn.

Het antwoord is: ja! Volgens de definitie is ADHD een neurobiologische ziekte die erfelijk is. De ziekte wordt ook beschreven in de internationale classificatie van ziekten (ICD) van de Wereldgezondheidsorganisatie. De drie kernsymptomen van ADHD zijn aandachtsproblemen, hyperactiviteit en impulsiviteit.

Er wordt telkens weer beweerd dat ADHD gewoon een modeverschijnsel is. In 1932 werd ADHD echter eigenlijk al voor het eerst omschreven – door de artsen Franz Kramer en Hans Pollnow in Duitsland. En de Duitse neuroloog Dr. Heinrich Hoffman uit Frankfurt beschreef de symptomen van ADHD al in zijn wereldberoemde kinderboek "Der Struwwelpeter" (Piet de Smeerpoets) – dat was in 1845, toen de aandoening nog geen naam had. Wat waar is, is dat het aantal vastgestelde gevallen is gestegen de laatste twintig jaar. Deskundigen zeggen dat dat komt doordat de aandoening inmiddels bekend is bij iedere arts en dus sneller en beter vastgesteld kan worden. De cijfers tonen aan dat ongeveer twee tot zes procent van alle kinderen en jongeren ADHD heeft. Het wordt vaker bij jongens vastgesteld dan bij meisjes.

Veel ouders vrezen dat ADHD-medicijnen het karakter van hun kind kunnen veranderen. Feitelijk normaliseren stimulerende middelen, die vaak worden gebruikt bij ADHD, de verstoorde stofwisseling in de hersenen. Ze brengen een vermindering van de symptomen kenmerkend voor ADHD – zoals aandachtsproblemen, hyperactiviteit en impulsiviteit, te weeg. Daardoor kunnen kinderen met ADHD zich vaak beter concentreren en zijn ze niet meer zo hyperactief en impulsief. Deze veranderingen kunnen in het begin als vreemd worden ervaren door de omgeving van het kind. Ze zijn echter belangrijk, zodat kinderen met ADHD zich kunnen ontwikkelen op een wijze die past bij hun leeftijd, hun sterke punten en talenten kunnen gebruiken en in staat zijn om positieve sociale ervaringen op te doen in het gezin en op school.

Als de aandoening eenmaal is vastgesteld en er met een passende behandeling is gestart, zijn de meest belangrijke stappen al genomen. Per kind worden de verschillende behandelmethoden nauwkeurig op elkaar afgestemd om te voorzien in de behoeften van het kind – zoals gedragstherapie, training voor ouders en leerkrachten en, indien nodig, medicatie. Een toegespitste behandeling is erg belangrijk om ervoor te zorgen dat kinderen zich kunnen ontwikkelen op een wijze die bij hun leeftijd past, goede relaties op kunnen bouwen en in staat zijn hun talenten nadrukkelijk te gebruiken. Het is belangrijk dat ze de nodige steun krijgen van hun familie en op school en dat hun sterke punten en talenten worden bepaald en gewaardeerd.

Lees meer over hoe je het zelfvertrouwen van je kind kunnen bevorderen en koesteren.